‘Kijk naar wat je nog wel kan.’ Dat is makkelijk gezegd, de clichéreactie uit de omgeving. ‘Je hebt zoveel geluk gehad’. Als je niet-aangeboren hersenletsel hebt, dan zal je het wel herkennen en voorbij hebben horen komen.
Begrijp me niet verkeerd: ik ben absoluut blij over wat ik heb neergezet en hoe ver ik ben gekomen want het kan altijd slechter maar ook altijd beter. Ik heb gemerkt dat, wanneer ik met mijn neus op de feiten werd gedrukt van iets wat ik niet kon, ik van mezelf vaak ook niet mocht balen, want ‘hee, ik mag blij zijn dat ik er nog ben, ik mag blij zijn dat ik kan lopen en tot alles in staat ben wat ik vandaag de dag kan’. Maar los van dat was en is dat baalgevoel er soms nog wel eens.
